تاثیر بادرنجبویه (Mellisa officinalis) بر اختلال عملکرد جنسی در زنان: یک مطالعه دوسوکور، تصادفی، کنترل شده با دارونما
Zahra Darvish-Mofrad Kashani, Elham Emaratkar, Fataneh Hashem-Dabaghian, Fatemeh Emadi, Firoozeh Raisi, Jale Aliasl, Mohammad Kamalinejad, Seyed Abbas Hasheminejad, Tahere Eftekhar and Nafise Zafargahndi
چکیده:
اختلال تمایل جنسی فرضی(HSDD) شایع ترین اختلال عملکرد جنسی زنان(FSD) است و علت چند عاملی زیستی-روانی اجتماعی آن، درمان چند وجهی آن را توجیه میکند. در طب ایرانی ضعف اعضای اصلی(قلب، مغز و کبد) یکی از عوامل مهم کمبود میل جنسی است از این رو تقویت آنها در طول زمان در اولیت قرار دارد. بادرنجبویه یکی از داروهای گیاهی با ویژگی های مقوی اندامهای اصلی در طب ایرانی (Persian Medicine) است و در این مطالعه برای درمان استفاده شد.
هدف: از مطالعه حاضر بررسی اثربخشی و ایمنی بادرنجبویه در بهبود بیماری اختلال تمایل جنسی فرضی(HSDD) در زنان بود.
روش کار: 89 زن واجد شرایط که از کاهش میل جنسی رنج میبرند به طور تصادفی در گروه ها قرار گرفتند. شرکت کنندگان دارو (500 میلی گرم عصاره آبی بادرنجبویه) با دارونما را دوبار در روز به مدت 4 هفته دریافت کردند. تغییرات در نمرات میل، برنگیختگی، روانکاری، ارگاسم، رضایت و درد در پایان 4 هفته درمان با استفاده از پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی زنان(FSFI) در دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. چهل و سه شرکت کننده مطالعه را تکمیل کردند.
نتایج: افزایش میل(P<0/001)، برانگیختگی(P<0/001)، روانکاری(P<0/005)، ارگاسم(P<0/001)، رضایت(P<0/001)، درد(P<0/001) و نمره کل(P<0/001) شاخص عملکرد جنسی زنان(FSFI) در گروه بادرنجبویه به طور معنی داری بیشتر از گروه دارونما بود.
نتیجه گیری: تمایل به ادامه دادن درمان در بادرنجبویه در مقایسه با گروه دارونما به طور قابل توجهی بیشتر بود (P<0/001) بادرنجبویه ممکن است یک داروی گیاهی ایمن و موثر برای بهبود بیماری اختلال تمایل جنسی فرضی (HSDD) در زنان باشد.
Abstract:
Hypoactive sexual desire disorder (HSDD) is the most prevalent female sexual dysfunction (FSD) and its bio-psychosocial multifactorial etiology justifies its multifaceted treatment. In Persian Medicine (PM), the weakness of the main organs (heart, brain and liver) is one of the important causes of lack of sexual desire; hence, their strengthening is a priority during treatment. Melissa officinalis is one of the medicinal plants with tonic characteristics for the main organs in PM and was used for treatment in this study.
The aim of the present study was to evaluate the efficacy and safety of M. officinalis in the improvement of HSDD in women.
Eighty nine (89) eligible women suffering from decreased sexual desire were randomly assigned to groups. The participants received medication (500 mg of aqueous extract of M. officinalis) or placebo 2 times a day for 4 weeks. Changes in scores of desire, arousal, lubrication, orgasm, satisfaction and pain were evaluated at the end of 4 weeks of treatment using the Female Sexual Function Index (FSFI) questionnaire in the two groups. Forty three participants completed the study.
The increase in desire (P < 0.001), arousal (P < 0.001), lubrication (P < 0.005), orgasm (P < 0.001), satisfaction (P < 0.001), pain (P < 0.002) and FSFI total score (P < 0.001) in the M. officinalis group was significantly more than that of the placebo group.
The willingness to continue treatment was significantly higher in the M. officinalis as compared to the placebo group (P < 0.001). M. officinalis may be a safe and effective herbal medicine for the improvement of HSDD in women.
