مریم ربیعی، حسین اکبری، محسن ناصری، رضا بخردی، مریم نیک زاد، فرحناز ترکستانی
چکیده:
مقدمه و هدف: با توجه به مصرف طولانی مدت و مقاومت دارویی به ازول ها در ولو و واژینیت کاندیدایی عود کننده، بسیاری از تحقیق ها، به سوی ترکیب های غیر از آزول معطوف شده است؛ این تحقیق به منظور مقایسه پاسخ بالینی، این بیماران به بوریک اسید که در موارد مقاوم داده میشود و لکورکس(آویشن) انجام شده است.
مواد و روش ها: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی در کنترل با شاهد مثبت(موازی) دوسوکور انجام شده است. به بیمارانی که تشخیص کاندید یازیس ولو و واژن راجعه آنها با کشت ترشحات واژینال مسجل شده، عامل زمینهای نداشتند، کرم های واژینال آویشن 1 درصد و بوریک اسید 3 درصد داده شد. شکایات و علائم بیماران در ویزیت اول، یک و شش ماه بعد شروع درمان با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، من ویتنی و تی مزدوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: در گروه بوریک اسید بیماران از نظر شدت نشانه های بیماری در شروع مطالعه نمره 3/3 ± 9 داشتند که در دوره اول درمان به 3/8 ± 3/48 و دوره دوم به 5/1 ± 3/33 رسید و در گروه مصرف کننده آویشن، شدت نشانه های بیمار در شروع مطالعه نمره 3/6 ± 8/21 بود که در دور اول و دوم درمان به ترتیب به 2/46 ± 2/52 و 3/7 ± 3/36 رسید که کاهش نمره در هر دو گروه، معنی دار بود. میزان اثر بخشی نهایی بوریک اسید 74/2 درصد و کرم آویشن 64/5 درصد به دست آمد که اختلاف میان دو گروه، معنی دار نبود.
نتیجه گیری: کرم آویشن میتواند به عنوان یک درمان الترناتیو در کاندیدیازیس ولوو واژن راجعه، مطرح شود.
