کپسول کمیفر (مقل)

ترکیبات اصلی گیاه: مهم ترین ترکیبات این دارو، استروئید کتون مثل guggulsterones موجود در مقل و گلیکوزیدهای arjungenin و chebulside موجود در هلیله زرد می باشد.

موارد مصرف طبق مستندات قدیم و مطالعات جدید: ضدیبوست، مفید برای بواسیرهای یبوستی و شقاق همراه با یبوست. بر اساس نظر سید محمد مؤمن تنکابنی در کتاب تحفه المؤمنین ، مقل دارای طبیعت گرم و خشک است، از خواص آن ملین طبع و برای تحلیل خون منجمد احشاء و بواسیر و امراض مقعد توصیه شده است. هلیله زرد نیز دارای طبیعت سرد و خشک است و خواص آن شبیه هلیله سیاه و جهت بواسیر مجرب دانسته شده است.

مطالعات جدید اثرات آنتی پرولیفراتیو، آنتی اکسیدان، ضدالتهاب و ضدمیکروبی را برای مقل، اثرات بهبود دهنده زخم، ضد میکروب و قارچ، آنتی اکسیدان، تعدیل کننده، محافظ قلب  و محرک گوارشی، کاهنده چربی، ضد ویروس ومحافظ کبدی برای هلیله نشان داده شده است.

نحوه و مقدار مصرف فرآورده: بزرگسالان (بالای ۱۲ سال): یک عدد بعد از هر وعده غذا

توصیه هنگام مصرف: کپسول با میزان کافی آب میل شود.

تداخلات دارویی: داروهای هورمونی، داروهای آنتی کواگولانت، دیلتیازم، پروپرانولول

تداخل با گیاهان دارویی و مکمل ها

احتیاط مصرف: : در صورت دل پیچه شدید مصرف آن را قطع کنید. در صورت بروز حساسیت مصرف آن متوقف گردد. دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

عوارض جانبی: این دارو ممکن است سبب دل پیچه خفیف شود.

مصرف در بارداری و شیردهی: در دوران بارداری از مصرف آن خودداری شود. اطلاعات دقیقی درباره مصرف در شیردهی موجود نیست.

شرایط نگهداری: در ظرف درب بسته و در جای خشک و خنک نگهداری شود.

استانداردسازی: براساس میزان فنول تام، ۱۳۴ mg/ capsule

مطالعات حیوانی و بالینی انجام شده: براساس نتایج یک مطالعه بالینی که توسط گروه R&D سنابل دارو و مراکز تحقیقاتی دانشگاه ها صورت گرفته، مقل در مقایسه با لاکتولوز و شیاف آنتی هموروئید نتایج بهتری در بهبود علائم هموروئید از خود نشان داده است. در این مطالعه ۹۹ شرکت کننده واجد شرایط وارد مطالعه شدند که در گروه دارو، افراد ۳ گرم مقل روزانه و به مدت ۴ هفته، و افراد در گروه کنترل، لاکتولوز در دوز ملین به مدت ۱ ماه و شیاف آنتی هموروئید به مدت یک هفته دریافت کردند. علائم بالینی شامل: اجابت مزاج دردناک، نفخ، یبوست، ریفلاکس، سوء هاضمه، خونریزی مقعدی، بیرون زدگی مقعد و ارزیابی کلونوسکوپیک، قبل از شروع مداخله دارویی، بلافاصله بعد از اتمام دوره مداخله و ۴ هفته پس از آن بررسی شد. در گروه مصرف کننده دارو، علائم بیماران شامل نفخ، ریفلاکس، سوء هاضمه و درجه بندی کلونوسکوپی، به طور معنی داری بهبود یافت. در حالیکه بیماران در گروه کنترل از لحاظ یبوست، خونریزی مقعدی و اجابت مزاج دردناک بهبودی نسبی یافتند اما این بهبودی معنی دار نبود. ۴ هفته پس از پایش بیماران، سایر علائم نظیر یبوست و خونریزی مقعدی نیز در گروه دارو دارای بهبودی معنی دار بود اما در گروه کنترل این علائم عود کرد.